Muchomor czerwony to chyba najbardziej rozpoznawalny z grzybów kapeluszowych blaszkowych. Swoją rozpoznawalność zawdzięcza specyficznej dość wyraźnej kolorystyce oraz charakterystycznemu dla większości egzemplarzy kropkowaniu. Jane kropki na czerwonym kapeluszu muchomora to nic innego jak resztki jasnej błony jaka osłania młody owocnik grzyba. W procesie wzrostu owocnika jej części pozostają na kapeluszu tworząc nieregularne lub bardziej regularne białe kropki charakterystyczne dla tego owocnika. Niemal każdy z europejczyków jako dziecko zetknął się z mistycznym muchomorem z bajek pod którym skrywały się skrzaty. Podobnie większość z nas ma jasno zakodowane że czerwony muchomor to grzyb trujący i nie należy go zbierać. Jednak w ostatnich latach dał się zauważyć mocny trend do pozyskiwania owocników Amanita Muscaria. Po co komu te trujące grzyby chciało by się spytać.
W jakim celu zbierać muchomora czerwonego?
Takie samo pytanie zadały gazety i kanały telewizyjne w momencie jak w kraju zaczął się trend na zbieranie, a nawet spożywanie czerwonych muchomorów.
Zostały wyemitowane programy telewizyjne z udziałem zwolenników wykorzystywania Amanity, a naprzeciwko nich stanęli oponenci w tym osoby z kręgu farmaceutów i chemików.
Na wizji byliśmy świadkami jak młody człowiek zjada kawałek czerwonego grzyba i śmieje się z dużą dozą pewności w oczy adwersarzy, w tym prowadzącego program.
Ta dość burzliwa dyskusja trwała kilka tygodni, w miedzy czasie powstało kilka grup na mediach społecznościowych zrzeszających fanów Amanita Muscaria.
Na temat muchomora rozpisały się fora internetowe i zaczęto zgłębiać rzeczywiste możliwości jego szkodliwości jak i przydatności w Medycynie Naturalnej.
Muchomor czerwony – czy jest trujący?
W literaturze i świadomości większości z nas muchomor jest grzybem trującym. Jednak to nie muchomor czerwony a najczęściej muchomor sromotnikowy jest tym, który skutecznie potrafi w krótkim czasie uśmiercić człowieka. Jednak pomylenie obu wspomnianych grzybów jest mało prawdopodobne.
Muchomora sromotnikowego zazwyczaj myli się z Czubajką Kanią, Gąską zieloną, czy Gołąbkiem zielonkawym i teoretycznie z kilkoma innymi grzybami w tym Zasłonakami, zaś Muchomora czerwonego można pomylić ewentualnie z z Gołąbkiem czerwonym, który i tak zbierany jest rzadko.
Przedawkowanie muchomora czerwonego – objawy
Po spożyciu odpowiednio wysokiej dawki muchomora czerwonego zazwyczaj występują wymioty, duszności, halucynacje oraz biegunka. Za te objawy odpowiadają substancje w nim zawarte w tym w szczególności kwas ibotenowy.
Świeże owocniki Amanita Muscaria zawierają związki, z których wiele wykazuje działanie halucynogenne m.in kwas ibotenowy, muskarynę, muscymol, muskazon i bufoteninę.
Czy zatrucie muchomorem czerwonym grozi chorobą, śmiercią?
Jako takie zatrucia muchomorem czerwonym zazwyczaj nie są śmiertelne, a także zazwyczaj nie powodują długotrwałych i nieodwracalnych uszkodzeń narządów wewnętrznych jak to jest w przypadku muchomora sromotnikowego.
Kolejnym dobrze rozpoznanym alkaloidem w muchomorze czerwonym jest muscymol.
Reakcja organizmu na zawarte w grzybie alkaloidy jest różna u różnych osób.
To napewno reakcja osobnicza zresztą jak w przypadku większości substancji pochodzenia roślinnego.
Ogólnie rzecz ujmując występujące zróżnicowane osobniczo objawy pesychoaktywne sprowadzają się do estezji wzrokowej i słuchowej, pocenia się, uczucia zmęczenia i senności.
Badania naukowe wskazują na działanie Muscymolu w kierunku Choroby Parkinsona oraz chorobach neurologicznych takich jak epilepsja, bezsenność nerwica.
Kolejny alkaloid czyli muskaryna w postaci Kwasu muskarynowego obecna w muchomorze odpowiada za odpowiedź z układu nerwowego. Jednak badania nie są szeroko publikowane i zastosowanie farmacyjne nie jest powszechne.
Co leczy muchomor czerwony?
W sieci pojawiają się różne informacje odpowiadające na zapytanie: Co leczy muchomor? Na co pomaga nalewka z muchomora?
Jednoznaczne odpowiedzi na takie pytania są z pewnością bardzo odważne, bo o ile można znaleźć szereg pozytywnych informacji dotyczących terapeutycznych możliwości wykorzystania substancji zawartych w Amanita Muscaria, o tyle jako tako grzyb to zestaw wielu substancji których interakcja i brak standaryzacji mogą mocno zaskoczyć niekoniecznie pozytywnie.
Nalewka z muchomora czerwonego
Nalewka z muchomora stosowana zewnętrznie jest na bóle nerwowo-mięśniowe, rwę kulszową, bóle reumatyczne, podobnie kremy i maści zawierające w składzie nalewkę/ekstrakt. W krajach, takch jak Rosja, Japonia, Szwajcaria, Włochy oraz niektóre kraje Skandynawii Amanita muscaria jest na liście środków leczniczych. Francja posiada ją w składzie środków uspokajających i nasennych.
Kremy maści na stawy z muchomora czerwonego
Zza wschodniej granicy już kilka lat wcześniej trafiały do nas kremy z muchomorem czerwonym stosowane na stawy. Nie bez powodu zastosowanie w takim kierunku nadało muchomorowi sławy. Lecznicze właściwości grzyba Amanita były znane w starożytności i był on stosowany zewnętrznie w leczeniu chorób stawów i pleców takich jak reumatyzm, artroza, zapalenia stawów, zapalenie korzonków nerwowych. Stosowanie także w problemach skóry takich jak odleżyny, czyraki, owrzodzenia, zapalenia, wypryski, zakażenia grzybicze.
Wielu również krajowych fitoterapeutów mówi o wykorzystaniu ekstraktu z kapeluszy muchomora czerwonego w tradycyjnym zastosowaniu do wykonania maści na stawy, bóle reumatyczne, rwę kulszową , a nawet przyspieszenie gojenia się ran.
Najczęściej preparaty w postaci kremu z ekstraktem muchomora pojawiają się na rynku rosyjskim i ukraińskim.
Robi się tam szereg kosmetyków z muchomorem czerwonym takich jak kremy rozgrzewające, chłodzące.
W kremach i maściach ekstrakt z muchomora łączony bywa z takimi substancjami jak jad pszczeli, oraz takie ekstrakty jak: Żywokost lekarski, Korzeń Adama, Siedmiopalecznik błotny, Mumio, Chondroityna, Piperyna.
Kremy Balsamy znajdziesz TUTAJ
Jeśli opierać się na opiniach o ich działaniu to są one zasadniczo pozytywne.
Spożywanie Muchomora Czerwonego
Wiele osób rozwodzi się na temat jedzenia grzybów z grupy trujących opisując ich wielokrotne odgotowywanie etc. Jednak jaki jest cel zaprzątania sobie czasu na długotrwałe przygotowywanie grzybów z definicji nie będących smacznymi, jeśli zazwyczaj nieopodal rosną grzyby popularne jadalne – nie wiadomo. Raczej szkoda czasu.
Słyszy się o spożywaniu muchomora suszonego zmielonego w tzw. mikrodawkach. Czyli bardzo niewielkich ilościach rzędu 200mg w kapsułce.
Reasumując zastosowanie naszego bohatera:
Jest szereg zastosowań które wskazują na możliwość stosowania w bardzo niskich dawkach na przykład suszonego muchomora.
Bez wątpienia jest znane stosowanie nalewki z muchomora i maści kremów z niego i to jest kierunek na którym można się skupić bezpiecznie.
Nalewkę można robić z suszonych i świeżych muchomorów.
Jak suszyć muchomory ? Tu znowu pojawia się szereg opinii rozbieżnych, warto się zagłębić zarówno w suszenie jak i przechowywanie wysuszonych owocników. Wysuszone pachną zupełnie podobnie do grzybów jadalnych.
Muchomor w kapeluszu zawiera około 10% suchej masy, co oznacza że z kilograma świeżych kapeluszy uzyskamy około 100 gramów suszonego.
Temat Muchomora z pewnością będzie się rozwijał.